Μόντι, Βιντσέντσο

(Vincenzo Monti, Αλφονσίνε, Ραβένα 1754 – Μιλάνο 1828). Ιταλός ποιητής. Η ευκολία με την οποία ο Μ. περνούσε από είδος σε είδος και από θέμα σε θέμα καθώς και η επιπολαιότητα με την οποία πρόσφερε στις εκάστοτε κυρίαρχες δυνάμεις της Ιταλίας τις ποιητικές του υπηρεσίες, χαρακτηρίζουν τη φυσιογνωμία του ως επίγονου της αυλικής λογοτεχνικής παράδοσης. Η μετάφραση του της Ιλιάδας (1810) είναι όχι μόνο από τις πιο επιτυχημένες που έχουν επιχειρηθεί αλλά ίσως και το καλύτερο από τα ίδια του τα έργα (σημαντική επίσης είναι η μετάφραση της Παρθένας της Ορλεάνης του Βολτέρου). Οι τρεις τραγωδίες του Αριστόδημος (παίχτηκε στην Πάρμα το 1786), Μανφρέντι (1788), ενδιαφέρουν μόνο για την ευρύτητα των πηγών και υπογραμμίζουν την ιδεολογική αδυναμία του ποιητή, που είναι πιο φανερή στην επόμενη παραγωγή του: από το ποίημα σε 4 ωδές Bassvilliana (1793), εμπνευσμένο από αντιδραστικές και καθολικές ιδέες, έως την εξύμνηση του Ναπολέοντα στον Προμηθέα (1797). Ακολούθησαν οι αντιμοναρχικοί λίβελοι, ο Ύμνος για την επέτειο του μαρτυρίου του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ και τα πολυάριθμα αυλικά έργα για τις νίκες του Βοναπάρτη (Το σπαθί του Φρειδερίκου B’, Ο Βάρδος του Μέλανα Δρυμού, 1806) και για τους γάμους του Η ιερογαμία της Κρήτης (1810), κλπ. ως τη Μυστική προσφορά (1815), όπου εξυμνεί την αυστριακή Παλινόρθωση. Ο Ιταλός ποιητής Βιντσέντσο Μόντι, σε προσωπογραφία του Αντρέα Απιάνι (Εθνική Πινακοθήκη, Ρώμη).